Graag wil ik in deze blog speciale aandacht besteden aan een nieuwe deelnemer van de EK Pool: Luuk Erens. De meesten van u zal denken Luuk Erens, nog nooit van gehoord. Slechts ingewijden weten dat Luuk Erens zijn echte naam is. Menigeen zal door deze blog ontdekken dat Barrie eigenlijk Luuk heet.
Zo was ook uw columnist in grote verwarring bij de eerste ontmoeting met Barrie Luuk. Een zomeravond in augustus, jarengeleden, op het trainingsveld in Hooge Mierde. Voor het eerst was hij daar, nog nat achter de oren, rechtstreeks overgekomen van de junioren. “BARRIE” prijkte er in hoofdletters op zijn trainingsshirt. Een tengere, enigszins slungelachtige, goedlachse jongeman met elastieken benen. Voor het eerst bij de senioren. Barrie deed, zoals altijd, zijn uiterste best. Maar uw columnist begreep er niets van. “Luuk” werd er steevast geroepen. Dan weer Barrie. Dan weer Luuk. “Wie is Luuk?” vroeg ik. Een ander riep: “Dat is Barrie.” Enfin.
De eerstvolgende oefening stond uw columnist in de rij achter Barrie. “Barrie, welkom!” zei ik: “Wie is Luuk?” “Luc Castelijns” zei Barrie, direct gevolgd door een wat overmoedig: “Even deze bal in de kruising schieten!” De bal hebben we nooit meer teruggevonden.
De verwarring werd er bij uw columnist uiteraard niet minder op. Nadat Barrie tevergeefs 15 minuten naar zijn bal heeft gezocht stond ik weer bij hem in rij. “Luc ken ik. Maar ze roepen soms ook Luuk tegen jou.” “Oh haha,” lachte Barrie, “Ja dat klopt, zo heet ik.” “Maar waarom noemen ze je dan Barrie?” De eenvoud van zijn antwoord was prachtig: “Omdat ik altijd aan de bar zit.” Een held was geboren.
Eerlijk is eerlijk: Barrie is niet de meest sierlijke voetballer. Toch is Bar een publiekstrekker, zelfs voor de neutrale toeschouwer. De pracht schuilt in de eenvoud van zijn spel. Verwacht van Barrie geen balletjes achter het standbeen, een pirouette op de bal of een akka. Barrie zijn benen zouden nooit meer uit de knoop komen. Barrie kiest altijd voor de meest functionele oplossing. Hij is daarbij bereid zichzelf letterlijk op te offeren. Ooit in een wedstrijd (DVS 2 – HMVV 2 red.) struikelde Barrie over zijn eigen voeten, al liggend op de grond zag hij zijn tegenstander op doel schieten. Hij gooide zijn hoofd (let wel: nog koppijn van de avond ervoor) in de baan van de bal. Het schot, dat er zeker in was gevlogen, werd een hoekschop. Barrie wist op dat moment zelf zelfs niet meer dat hij eigenlijk Luuk heette. En dat bij een achterstand van 6-1. Dat is Barrie ten voeten uit.
Barrie de eenvoudige
Naarmate de jaren verstrijken wordt Barrie voor uw columnist eigenlijk een steeds grotere held. Met weemoed denk ik terug aan de tijd dat ik met Barrie op het veld stond. Weemoed omdat ik destijds de eenvoud die Barrie in zijn spel had niet op waarde wist te schatten. Barrie de Eenvoudige, het klinkt wellicht wat denigrerend. Echter, zoals Leonardo da Vinci ooit zei: “Eenvoud is de ultieme vorm van perfectie”. Of zoals Barrie zou zeggen: “Eenvoud is beter dan twee fout”. Vergis je niet, eenvoud is niet eenvoudig. Eenvoud siert. En zo is Barrie op zijn manier een sieraad voor het voetbal.
Mocht je twijfelen over je voorspellingen in deze EK-pool? Kijk eens naar de voorspellingen van Barrie op deze website. Barrie gaat hoge ogen gooien. Eenvoud is namelijk het kenmerk van een genie.
